Dagboek De Andere (Kant van de) Wereld: Syrie (4-9 maart 2012)

Tweede deel van een serie dagboeken die worden uitgezonden gedurende de maand maart op zondagmiddag tussen 16.00 en 17.00 bij de Ikon op radio 5. Na afloop ook te beluisteren via www.deanderewereld.nl. 

Zondag 4 maart

De Britse journalist Paul Conroy is veilig Syrie uitgesmokkeld. Hij was gewond geraakt in de wijk Bab Amr in Homs bij hetzelfde bombardement dat de Amerikaanse journaliste Marie Colvin ombracht. Vanuit zijn ziekenhuisbed geeft hij een aangrijpend interview aan de BBC. Hij beschrijft het doelgerichte doden in Bab Amr: “Ik heb nog nooit iets als dit gezien”, zegt hij, “het is geen oorlogsgebied, er is geen oorlog…Er zijn geen militaire doelen, het is het systematisch afslachten van een burgerbevolking. Het enige doel is het elimineren van de mensen en gebouwen van Bab Amr.” De woorden van Paul Conroy blijven de hele dag door mijn hoofd malen. Waarom kan het keer op keer gebeuren dat er onschuldige mensen doelgericht worden afgemaakt terwijl de wereld machteloos staat toe te kijken?

 

Maandag 5 maart

De UNHCR bericht vanochtend over een groep van 2000 gezinnen die vanuit het Syrische plaatsje Qusayr, vlak bij de grens, naar Libanon zijn gevlucht, het grootste aantal vluchtelingen op 1 dag tot nu toe. Al-Qusayr doet sinds het begin mee aan de opstand en de bevolking is op de vlucht omdat de plaats door het leger wordt uitgekamd. Ik ben er weleens geweest, een Nederlandse pater heeft er een mooi project opgezet waar gehandicapte kinderen worden opgevangen en jongeren vanuit het hele land in de weekenden en vakanties bijeenkomen. Volgens de UNHCR worden de Syrische vluchtelingen in Libanon goed opgevangen, ze hebben allen onderdak, krijgen medische zorg en de kinderen kunnen naar school. Van mijn contacten bij een Libanese mensenrechtenorganisatie hoor ik dat de meeste van de vluchtelingen uit Qusayr de volgende dag weer terug zijn gegaan, op 200 gezinnen na die in Libanon zijn gebleven. Ook vertellen ze me dat er gewapende strijders waren onder de groep. Deze mensenrechtenorganisatie houdt met name de veiligheid van Syrische vluchtelingen in Libanon in de gaten, omdat er veel geruchten zijn over Syriers die in Libanon worden gearresteerd en soms worden teruggestuurd. Er zou samenwerking zijn tussen de Syrische en Libanese autoriteiten over gezochte personen. Voor mensenrechtenorganisaties is het lastig aan informatie te komen omdat Wadi Khalid, het gebied in het Noord-Oosten van Libanon waar de meeste Syrische vluchtelingen zitten, stikt van de inlichtingendiensten.

 

Dinsdag 6 maart

We zijn bezig met de voorbereidingen van een campagne om de lokale burgercomite’s te steunen die de vreedzame protesten in Syrie organiseren. Volgende week, aan de vooravond van de eerste verjaardag van de Syrische opstand, zullen we deze campagne presenteren. Nu is het zaak om vast te stellen welke lokale comite’s we precies gaan steunen. Ik stel voor Daraya te steunen. Het is een van de voorsteden van Damascus die sinds het begin een actieve rol spelen in de protesten. Daraya heeft een actieve groep van overtuigd geweldloze jongeren. Deze jongeren gingen bijvoorbeeld tijdens de ramadan water en dadels uitdelen aan de soldaten om hen te laten zien dat ze niet hun vijand zijn, maar hetzelfde volk. Het was een poging de soldaten aan de kant van het volk te krijgen. Voor de veiligheidsdiensten was deze geweldloze strategie, het afwijken van de regels van het spel, een enorme bedreiging en de jongeren van Daraya hebben het afgelopen jaar dan ook een hoge prijs moeten betalen. Een groot deel van hen werd gearresteerd en ook vielen er  doden in Daraya. Het symbool van deze jongeren is Ghiath Matar. Hij was een van de leiders van de vreedzame protesten. Hij werd gearresteerd en een paar dagen laten doodgemarteld bij zijn familie afgeleverd. Zo probeerde het regime ook de rest van de jongeren van Daraya af te schrikken en de mond te snoeren. Het versterkte echter alleen maar hun vastbeslotenheid om een einde te maken aan dit regime van terreur.

 

Vrijdag 9 maart

Vorige week sneeuwde het nog, deze vrijdag is het echt lente. De narcissen staan in bloei. Syrie maakt zich op voor een nieuwe dag van protesten na afloop van het vrijdaggebed. In de Koerdische plaatsen in het Noordoosten van Syrie is het gebed altijd het eerst afgelopen. Tienduizenden mensen gaan de straat op in Dirbasieh, Amouda en al-Hassakeh. De protestgolf verspreidt zich langzaam Westwaarts, via Deir ez-Zor en Raqqa, door Aleppo en Damascus, naar de Middellandse Zeekust. Hoeveel vrijdagen zal dit ritueel zich nog herhalen?